Toen in 1992 het christelijk conferentiecentrum De Burght in Burgh-Haamstede werd gesloten, staken in Rijnsburg een aantal mannen de koppen bij elkaar. Zij hadden in De Burght interkerkelijke mannen-weekenden bezocht – destijds een nieuw fenomeen in christelijk Nederland. Het bleek bijna letterlijk ramen open te gooien en mannen uit allerlei kerken, gemeenten en kringen ontdekten dat wat hun samenbond vaak groter was dan wat hen scheidde. En als dat niet langer in Haamstede mogelijk was, kon het misschien dichter bij huis worden gehouden? En dan misschien niet een heel weekend, maar een dag moest toch haalbaar zijn. In Urk bleek dat ook te kunnen en was al een plaatselijk comité actief.
Zes mannen uit Rijnsburg, allemaal lid van de Gereformeerde Kerk of de Hervormde Gemeente, gingen met het idee aan de slag. In vertrouwen dat er flink wat mannen zouden komen werd een concreet plan gemaakt voor een eerste “Mannendag” in Rijnsburg. Een datum werd gepland, de zaal in “De Voorhof” gereserveerd, Henk Binnendijk en Dick Langhenkel als sprekers gevraagd, en muzikanten gezocht. Vol spanning werd uitgekeken wat er zou gebeuren en hoe groot de opkomst zou worden. Die overtrof de stoutste verwachtingen, want de zaal zat vol met 300 mannen. Ze genoten van het zingen met elkaar, en de toespraken gaven meer dan genoeg stof tot nadenken en napraten. Dat bleek veel gemakkelijker dan gedacht, met nieuwe kontakten of met oude bekenden, want die leerde je hier op een andere manier kennen.
En zo is het na 20 jaar eigenlijk nog steeds. De enige grote verandering was na een jaar de verhuizing naar congrescentrum Leeuwenhorst in Noordwijkerhout, want de zaal werd te klein. De toeloop was die jaren zo groot, dat er twee dagen per jaar waren, in voor- en najaar met 500 man. Soms nog meer, want dan hadden we een zelfde dag met gelijke sprekers over hetzelfde onderwerp op twee zaterdagen na elkaar, maar met ander publiek.
Die tijden liggen inmiddels achter ons. Die eerste jaren kwamen bezoekers uit het hele land, waar die dagen niet bestonden. In de loop der jaren zijn veel meer plaatselijke comité’s ontstaan en ook kerken en gemeenten hebben hun mannendagen. Daardoor is het bezoek van de mannendag kleiner geworden en komt dat vooral uit de regio.
Maar, het doel is hetzelfde gebleven. Nog steeds vinden we het belangrijk mannen met elkaar in contact te brengen en muren af te breken. We geloven dat – misschien meer dan ooit – mannen het nodig hebben bemoedigd en gesteund te worden in hun relatie met God en daardoor met elkaar. Omdat elkaar erkennen en herkennen als broeders (ook al zit je niet in hetzelfde gebouw) je kan helpen in je situatie thuis en op je werk. Omdat je weet dat er andere mannen zijn die het ook moeilijk vinden christen te zijn en te geloven, maar dat wel in hun leven zichtbaar willen maken. Dat maakt dat we door willen gaan zo lang het nodig is en God het zegenen wil.